Sa una lang yan masarap. Habang tumatagal ay hinde mo na alam kung bakit mo pa ginagawa yan. Nawawala na ang sarap at unti-unti ka ng binabalutan ng dilim. Sa una sinabi mo "kaya kong i-kontrol yan" ngunit habang tumatagal at dumadalas ay ikaw na ang unti-unting kinokontrol. Unti-unti mong nabibitiwan ang hawak mo sa iyong buhay. Unti-unting nawawala ang mga bagay na kung noon sa iyo ay pinahahalagahan mo. Unti-unting nagiging dyahe ang pananaw mo sa buhay. Unti-unti kang nahuhulog sa kawalan. Ngayon mo sabihin sa sarili mo na kontrolado ko pa ang buhay ko. Ngayon mo sabihin na masarap ang ganito. Dadating sa punto ng buhay mo na gusto mo ng magbago. Ngunit ang tanong ay kaya mo pa ba? Kaya mo pa bang umahon sa putik na iyong pinaglugmukan? ano? kaya pa?
Gustuhin mong magbabago hinde dahil sa iba... Magbago ka dahil gusto mo iyan sa sarili mo at hinde dahil sa ibang mga kadahilanan. Hawakan ulit ang buhay. Mag-isip ka muli para sa sarili mo. Umapak ulit sa liwanag at lasapin ang sarap ng buhay.
Kaya mo yan.
